„Nie ma powrotu do przeszłości, ale przeszłość nie może być zapomniana.”
Bolesław Szymanik
26 listopada 2020 roku pożegnaliśmy Bolesława Szymanika, wieloletniego Prezesa Stowarzyszenia Dzieci Zamojszczyzny, Wiceprezesa Towarzystwa Opieki nad Majdankiem, członka Rady Muzeum przy Państwowym Muzeum na Majdanku, kombatanta, wielkiego patriotę, aktywnego działacza społecznego, organizatora wielu wydarzeń historycznych, w szczególności poświęconych pamięci i ofiarom tragedii II wojny światowej (m.in. rocznic likwidacji obozu w Zwierzyńcu).
Prywatnie, Bolesław Szymanik był moim kochającym dziadkiem. Najdroższy nam zmarły pozostawił po sobie wiele bezcennych, osobistych wspomnień, które pozostaną na zawsze w naszej pamięci. Pozostawił także wielką naukę i świadectwo swojego życia oraz liczne artykuły, publikacje, wywiady. Przemawiając do młodzieży, zawsze na zakończenie życzył, aby nigdy nie spotkała ich tragedia wojny.
Bolesław Szymanik w czerwcu 1943 wraz z rodzicami i siostrą został wysiedlony i osadzony w obozie w Zwierzyńcu, a potem na Majdanku. Stamtąd rodzina została przewieziona do Neumarku w Niemczech, skąd jako robotnicy przymusowi trafili do majątku Heidhof w miejscowości Strasskirchen w Bawarii. Po wyzwoleniu przez wojska amerykańskie, we wrześniu 1945 wrócili – przez punkt zborny w Regensburgu, Monachium, Pragę czeską i Czechowice-Dziedzice – do Polski. Odbudowali zrujnowane i rozgrabione gospodarstwo w Tarnogrodzie. Pan Bolesław skończył technikum budowane w Mińsku Mazowieckim. Pracował w zamojskim zjednoczeniu budowlanym, a następnie w Biłgorajskim Przedsiębiorstwie Budowlanym na stanowisku kolejno majstra, kierownika budowy oraz zastępcy dyrektora. Ukończył zaoczne studia ekonomiczne na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. [cyt. 1]
Bolesław Szymanik zmarł w wieku 83 lat w sobotę, 21 listopada 2020 roku w Biłgoraju, z którym związał swoje życie. Uroczystości pogrzebowe odbyły się we czwartek, 26 listopada 2020 roku, o godzinie 14:30 w kościele parafialnym Wniebowzięcia NMP w Biłgoraju. Po Mszy świętej urna z prochami zmarłego została odprowadzona na cmentarz przy ul. Lubelskiej.
I jakaż historia! Chociaż początkowo miałem tego nie robić, rozesłałem informację o odejściu Dziadka do paru miejsc, mediów, m.in. do Panoramy Lubelskiej. Na Mszę pogrzebową, poza głównym celebransem, przybył ksiądz – gość. Jak się okazało 20-letni znajomy mojego Dziadka. Wygłosił kazanie. I zaczął tego, że cieszy się (sic), że oglądając dzień wcześniej dziennik w telewizji regionalnej, zdążył zobaczyć na pasku informację o śmierci swojego kolegi. Ucieszył się dlatego, że ta wiadomość w ogóle do niego dotarła i mógł przyjechać na ostatnie pożegnanie. A na nim pięknie wspominać zmarłego z ambony. Czasem jedna mała rzecz, którą zrobimy, która z pozoru nie ma znaczenia, zmienia wiele…
Zdjęcia i nagranie fragmentu kazania pogrzebowego: Radio Zamość.
Pogrzeb (relacja): Radio Lublin, Bilgoraj.com.pl.
O wielkości Człowieka świadczy choćby pierwsza reakcja lokalnego, biłgorajsko – zamojsko – lubelskiego świata:
Krótki film z 2018 roku o Bolesławie Szymaniku można obejrzeć tutaj (Biłgorajska Telewizja Kablowa).
Wspomnienia Bolesława Szymanika o wojennych czasach swojego dzieciństwa można przeczytać tutaj (Fundacja Moje Wojenne Dzieciństwo).
W 2019 roku nagrany został także pełnometrażowy film dokumentalny o Bolesławie Szymaniku. Niestety dostęp do niego możliwy jest wyłącznie w Czytelni Instytutu Pileckiego przy ul. Foksal 17 w Warszawie.
Istnieje cała masa innych przekazów medialnych z udziałem Bolesława Szymanika, które są do odnalezienia na przykład w Internecie. Wszak Dziadek był jedyną osobą z rodziny, z którą mogłem się ścigać w liczbie wystąpień medialnych. Do teraz…
To zaszczyt i duma być wnukiem takiego Człowieka.